Reizen die
verwonderen...

Nepal Manaslu Trek - Mart en Wilma

Na 3 weken vroegen vrienden en familie aan ons hoe we de reis naar Nepal vonden. Antwoord: Zowel de natuur als de mensen zijn ronduit geweldig. Wat een lieve, open mensen. Als de rest van de mensheid 20% van hun eigenschappen zouden hebben, zou het er een stuk relaxter aan toe gaan. En dan die natuur: op 4000m hoogte staan en dan kijken naar een lawine die tergend langzaam vanaf de Manaslu (8200m) naar beneden komt, totdat je begrijpt dat dit komt door de enorme hoogte boven je, nog ruim 4000m boven je. Dan voel je je echt nietig.
Wat hebben wij genoten van deze reis: na de vliegreis opgehaald worden en even kunnen rusten, opfrissen in het hotel en daarna te voet Kathmandu in. Precies de goede balans. De dag erop heerlijk de toplocaties bekijken, met een geweldige gids en chauffeur. Wat een verwennerij. De voorbereiding en onze laatste vragen voor de trekking worden snel en duidelijk beantwoord en geregeld door de lokale reisorganisatie en de gids. Alles is duidelijk en geregeld.
 De busreis (eigen keuze) was vermoeiend maar ontzettend leuk. Dan zie je hoe ze lokaal reizen en leven. Erg leerzaam. Het Nepalese ritme begint ons te pakken te krijgen. “Slowly, slowly” dat we nog heel vaak zullen horen. Weg stress, geen enkele haast meer en ALLES KOMT GOED.
De trekking zelf was ronduit perfect. Super gids, hele leuke drager, geweldige teahouses, bijna altijd goede matrassen extra dekens. Heerlijk eten en vooral veel contact met de lokale bevolking. Soms was het was drukker in het teahouse, en soms waren we de enige gasten en aten we gezellig in de keuken mee. Dal Bat iedere keer anders maar het blijft ontzettend lekker en gezond. En als je niet oplette kreeg je enorme hoeveelheden bijgeschept. Maar ook veel andere keus. Tibetaans brood, een soort tortilla’s, dikke pannenkoeken, pasta’s, een soort pizza’s, mo mo’s, springrolls, etc. etc. We hebben alles geprobeerd. 1 dag een beetje diarree gehad, en verder vooral genoten van het lekkere verse eten. De eerste trekking dag zijn we langer in de jeep blijven zitten, waardoor we 1 dag extra hadden en die hebben we gebruikt om in het Hinang Monestry te overnachten (was een beetje een gok of dat zou lukken, maar er was een monnik, een kok en een assistent en die vonden het goed dat we bleven slapen. Een week later zouden de andere monniken komen). Een hele leuke unieke ervaring. Deuren werden voor ons geopend, men was ook erg nieuwsgierig naar ons leven. En wat we van Nepal vonden. 
Nagenoeg alle teahouses hebben inmiddels (gratis) elektriciteit en tot Samagoan ook Wifi. Daarna ca 5 dagen geen Wifi en een dag of 3 zonder elektra. 
Donzen slaapzakken en donzen jassen waren erg warm, dus koud hebben het nooit gehad. De gids en drager hebben veel moeite gedaan om ons te verwennen (goede kamers, soms met eigen (koud water) douche en wc, of een mooie hoekkamer met uitzicht op de Manaslu. Altijd een kopje thee of koffie en meer dan genoeg gefilterd water. Wat een luxe: we hoefden alleen maar te wandelen en te genieten, de rest werden we verwend alsof we in een luxe resort zaten. En wij maar denken dat we allerlei ontberingen moesten ondergaan. Niets van waar (nou ja, soms was de koude douche wel koud).
De pas overgaan was wel zwaar (door de ijle lucht), maar de gids gaf aan, dat hij ons desnoods half zou dragen over de pas heen, omdat daar de afdaling heel snel naar beneden ging. Toe we de pas met applaus van de andere wandelaars bereikt hadden en even gerust, kreeg je in de afdaling al weer snel meer lucht (en energie). Op de heenreis was het geleidelijk aan wennen aan de hoogte erg fijn. Iedere dag liepen we (boven de 3500m) altijd wat extra omhoog om vervolgens weer lager te slapen (walk heigh, sleep low). Tot 4500m hadden we eigenlijk nergens last van, alleen de laatst 100m stijgen voor de pas was zwaar, maar absoluut een hoogtepunt. Half maart was het heerlijk rustig, we denken dan ca. 40 wandelaars (2 groepen en de rest individueel of koppels) ongeveer gelijk op liepen. Soms overnachtend in dezelfde accommodatie, soms in een andere. Uiteindelijk kenden we bijna iedereen. Overdag was het heerlijk rustig lopen, zelden dat je met anderen liep. Er waren duidelijk veel meer muilezels dan mensen. Dit hadden we ook vooraf gehoopt en daarom hebben we ook voor deze trekking gekozen. En ook omdat je iedere dag door kleine dorpjes komt en daar vaak overnacht.
De natuur was nog duidelijk in winterstand. Weinig groen (mede door weinig water), nagenoeg geen bloemen. We begrepen dat door de geringe neerslag (en smelt sneeuw) dat de meeste bloemen inmiddels pas na de regentijd tot bloei komen. Dat was wel jammer, maar ook in de Himalaya zie je de gevolgen van de klimaatverandering. Met name de gletsjers trekking zich in rap tempo terug. Na afloop van de trekking weer terug naar de bewoonde wereld. Eerst heerlijk relaxed in Besisahar, nog een dagje relaxen aan het zwembad in Kathmandu en dan nog 3 mooie dagen in de koningsteden Patan en Kathmandu. Naast de “top” bezienswaardigheden ook veel aandacht voor de wereld achter de toeristische gebieden. De overnachtingsadressen waren stuk voor stuk unieke plekken, “authentieke historische panden”, prima gelegen en vooral de hele warme begroeting van de eigenaar/beheerders. Niets was teveel gevraagd. 
 Tot slot: voor ons was dit een 5 sterren reis. Bas en Mieke heel erg bedankt en geweldig dat jullie zo’n reis zo kunnen organiseren.   Mart en Wilma