Blog
Ben je van plan om tijgers te gaan zoeken in India? En zie je door de bomen het bos niet meer tussen al die parken? Dan zullen we hier eens kort en bondig uiteen zetten welke parken landschappelijk het mooist zijn, waar de tijgerkansen het hoogst zijn, welke parken logistiek het handigst zijn en waar de beleving het beste is.
Laten we beginnen met de parken waar de meeste tijgers zijn geteld:
Zuid-India: natuurlijk de drie parken Mudumalai (Tamil Nadu), Bandipur & Nagarhole (beide in Karnataka) die samen één enorm natuurgebied vormen, en de minder bekende parken Biligiri Ranganatha Temple (Karnataka), Satyamangalam (Tamil Nadu)
Centraal India: Kanha, Satpura en Bandhavgarh in de deelstaat Madhya Pradesh en Tadoba-Andhari en Pench in Maharashtra
Oost-India: Kaziranga (in Assam), Sunderbans (West-Bengalen)
Noord-India: Jim Corbett en Dudhwa (Uttarakhand) en Ranthambore (Rajasthan)
Leuk en aardig, maar waar maak je nou de meeste kans om tijgers te zien?
In Centraal-India (in de deelstaat Madhya Pradesh) en in Zuid-India (in de deelstaat Karnataka) maak je de meeste kans. De concentratie tijgers is het hoogst in Kaziranga in Assam en Bandhavgarh. Maar het blijft natuurlijk een kwestie van geluk. In feite geldt de regel: hoe meer safari’s je maakt, hoe hoger de kans. Maak je maar één ochtendsafari, dan heb je natuurlijk minder kans om tijgers te zien dan wanneer je 14 dagen lang twee safari’s per dag maakt. Als je kiest voor Bandipur-Nagarhole in Karnataka maak je trouwens ook kans om de zwarte panter te zien. Mocht je de tijger toch niet zien, dan is dat vast een schrale troost.
En welke parken zijn landschappelijk het interessantst?
Tja, een mix tussen verschillende landschappen zou natuurlijk het mooist zijn. Hier noemen we wat punten waarop de parken zich onderscheiden. Kaziranga bestaat voor een deel uit savanne-grasland, en ook Kanha heeft grote open grasvlaktes. Tadoba heeft voornamelijk bossen en dichte jungle. In Ranthambore tref je naast de bossen en wateren ook tempels, hoog op de heuvel een fort en ruïnes van Moghul-bouwwerken. Samen zorgt dat voor een mooi plaatje. Ook in Bandhavgarh krijg je een indrukwekkend fort als bonus. Bijzonder is ook Jim Corbett: met haar ligging tegen de Himalaya aan heeft dit een heel andere biosfeer. Zeker een vermelding waard is Sunderbans. In dit waterrijke park tref je mangroves en moeras en moerassen. Tijgers staan er hier om bekend om in het brakke water te zwemmen en soms mensen aan te vallen.
Logistiek - drukte en rumoer
Logistiek het handigst zijn de parken die per auto of trein vanaf Delhi te bereiken zijn, dus waar geen binnenlandse vlucht voor nodig is. Jim Corbett is zo’n park, en ook Ranthambore. Dat ze makkelijker te bereiken zijn, maakt gelijk ook dat de bezoekersaantallen groter zijn, en dat ze ook aantrekkelijker zijn voor weekenduitstapjes van bijvoorbeeld Indiase bedrijven of vrijgezellenfeestjes en dergelijke. Het voordeel wordt daarmee gelijk een nadeel, want er worden grote hotels neergezet om deze groepen te faciliteren, en deze groepen zijn niet per se bijzonder geïnteresseerd in wildlife en kunnen luidruchtig zijn. Hoewel je bespaart op een binnenlandse vlucht, zijn de kosten per safari in deze parken vaak juist weer hoger.
En in welk tijgerpark is de beleving het beste?
Dat hangt ervan af waar je naar op zoek bent. We gaven het al eerder aan, de handig te bereiken parken zijn vaak ook het drukste en rumoerigste. Dat geldt niet alleen op safari, maar ook ’s avonds bij de hotels. Hoe meer moeite je moet doen om er te komen, hoe rustiger het is. Een goed voorbeeld is het wat lastiger te bereiken Satpura. Een relatief nieuw park dat maar weinig door toeristen wordt bezocht. Als bijkomend voordeel is het één van de zeer weinige parken waar je te voet op safari mag (uiteraard met gids) en ook per kayak op pad kunt. In vrijwel alle andere parken kun je kiezen tussen een plaatsje in een 20-persoons cantervoertuig (groot militair voertuig dat hoog op de wielen staat, een soort open pantserbus) een plaatsje in een 6-persoons jeep en vaak kun je er ook voor kiezen om per privé jeep te gaan. Het spreekt voor zich dat je het meest flexibel bent en het beste zicht hebt in de laatste. Dit is gelijk ook het duurste. Een uitzondering is Sunderbans. In dit waterrijke natuurgebied ga je per boot op safari. Wil je niet de hele tijd in een voertuig hobbelen, dan kun je Jim Corbett overwegen. Daar zijn grote uitkijktorens waar je rustig plaats kunt nemen en afwachten wat er voorbij komt.
Meerdere parken combineren?
Wil je meerdere parken combineren dan is de concentratie tijgerparken op behapbare afstand in Centraal-India het grootst: je kunt vrij gemakkelijk de parken Bandvargarh, Kanha, Pench en Tadoba combineren, zoals we in onze voorbeeldreis Tijgerreis India doen. Eventueel is Satpura hier ook nog aan toe te voegen, maar dan worden het wel wat meer autokilometers.
Ook de parken Nagarhole, Bandipur en Mudumalai zijn makkelijk te combineren: ze liggen in feite aan elkaar vast en vormen samen één immens groot natuurgebied.
Keuze gemaakt? Dan: wanneer moet je gaan?
De beste reistijd, als het je puur om de tijgers gaat, is van april tot juni, vóór de moesson. Dan is het namelijk heet en erg droog. De waterpartijen in de parken nemen af, waardoor het wild makkelijker te spotten is bij het weinige water dat er dan nog over is. Bovendien zijn de dieren dan vaak wat lomer en daardoor makkelijker te vinden en fotograferen. Tussen oktober en maart zijn de temperaturen voor jezelf een stuk aangenamer, maar zijn de tijgerkansen statistisch gezien wat lager.
Overweeg je een tijgerreis te maken? Hier vind je een voorbeeld van Tijgerreis die de mooiste parken van Madhya Pradesh aandoet. Mag het wel wat luxer? Hier vind je een voorbeeld van een Luxe Tijgerreis.
