Blog
Je hebt er vast wel van gehoord, het concept ‘Bruto Nationaal Geluk’, of gelezen dat Bhutan het gelukkigste land ter wereld is. Maar klopt dat? En wat betekent het concept voor de Bhutanezen? Je leest er alles over in dit blog. Happy reading!
De eerste die de term Gross National Happiness in de mond nam, was de toenmalige koning van Bhutan, in 1987. Tijdens een interview zag hij zich geconfronteerd met allerlei lastige vragen over het lage Bruto Nationaal Product van Bhutan. Hij antwoordde dat hij meer waarde hechtte aan Bruto Nationaal Geluk dan aan Bruto Nationaal Product. Die ‘toevallige’ opmerking is in de loop der jaren uitgegroeid tot een compleet beleidsconcept.
Wat bedoelde de koning er precies mee? Puur feitelijk klopt het, dat het inkomen per hoofd van de bevolking in Bhutan erg laag is, vergeleken met westerse landen. Dat komt voornamelijk omdat een groot deel van de bevolking goeddeels zelfvoorzienend is en leeft van wat het land hen opbrengt. Geld vloeit er nauwelijks door hun handen. De koning gaf echter aan, dat het voor een mens belangrijker is om zich gelukkig te voelen met hetgeen hij/zij heeft, dan om veel financiële middelen te hebben. Dit sluit goed aan bij Boeddhistische principes van tevreden-zijn-met-wat-je-hebt en geluk zoeken in het immateriële. Wellicht hielp dat ook een handje mee. Feit is dat het concept enorm aan populariteit won.
Tegenwoordig zijn Bhutanese beleidsmakers volcontinu bezig om het geluk van de bevolking in kaart te brengen. Best een lastige opgave, want hoe meet je nu geluk? Ook komen beleidsmakers van over de hele wereld graag een kijkje nemen in Bhutan om te zien of deze waarden ook in hun land van toepassing kunnen worden.
Er wordt vaak gezegd dat Bhutan het gelukkigste land ter wereld is. Maar dat is niet per se correct. Wel is het uniek dat in dit land alle beleid wordt getest aan het geluk van de bewoners. Draagt een beleidsplan bij aan het geluk van de bevolking? Nee? Dan gaan de plannen van de baan. Uniek is ook, dat het land het geluk van de inwoners boven materiële rijkdom en economische groei stelt. Economische groei is geen doel op zich, maar een middel om belangrijkere doelen te behalen. Welzijn boven welvaart, dus.
Bhutan is hierin kritisch en kieskeurig. Nieuwe ontwikkelingen uit het buitenland worden niet klakkeloos overgenomen, maar er wordt eerst zorgvuldig gekeken naar fouten die in het buitenland al zijn gemaakt. Waarom plastic tasjes introduceren als je ziet welke ellende dit in India heeft opgeleverd? Dan stapt men liever gelijk over op milieuvriendelijke alternatieven. Alle nieuwe ontwikkelingen worden op die manier getoetst aan het geluk van de inwoners en of het niet ten koste gaat van milieu en cultuur. Zodoende moesten de Bhutanezen tot 1999 wachten tot ze eens TV konden kijken, daarvoor bestond er nog geen televisie in het land. Hierdoor tref je tegenwoordig een land dat aan de ene kant heel traditioneel functioneert en waar je bijvoorbeeld geen enkel stoplicht in het hele land vindt, maar dat anderszins wel moderne gemakken zoals mobiele telefoons en Wi-Fi kent.
Ga er zelf eens een kijkje nemen en je komt zeker geïnspireerd terug!
